Por shija e tyre e lakmuar ka një çmim: Kushdo që i copëton, shpejti mund të ndjejë lot që rrjedhin nga sytë e tyre të djegur. Por pse prerja e qepëve ju bën të qani?
Fajtori quhet faktori lakrimator, një kimikat që irriton sytë. Kur qepa është e paprekur, një grup përbërësish të quajtur sulfokside cisteine mbahen të ndara nga një enzimë e quajtur alliinase.
Por kur e grini, prisni në feta ose shtypni qepën, pengesa që ndan përbërësit dhe enzimën prishet. Të dyja bashkohen, duke shkaktuar një reagim: aliinaza bën që sulfoksidet e cisteinës të kthehen në acid sulfenik.
“Acidet sulfenike nuk janë shumë të qëndrueshme”, kështu që ato duhet të ndryshojnë në diçka tjetër, tha Josie Silvaroli. Në një qepë, acidi sulfenik ka dy opsione. Opsioni i parë është që mund të kondensohet spontanisht, një reaksion brenda vetes dhe të bëhet një përbërje organo sulfurike. Përbërjet organo sulfurike janë ato që i japin qepëve erën dhe aromën e tyre të fortë. Një reagim i ngjashëm ndodh edhe te hudhra, prandaj edhe ajo ka një aromë kaq të mprehtë, tha Silvaroli.
Por opsioni dy për acidin sulfenik është unik për qepët dhe disa alium të tjerë, ose një gjini bimësh me lule që prodhojnë perime të tilla si qepë, hudhër, qepë dhe qepe. Një tjetër enzimë, e quajtur sinteza e faktorit lakrimator, që është fshehur në qelizë, hyn në lojë dhe riorganizon acidin sulfenik në faktorin lakrimator.
